Αν απορείς για το “που βαδίζει η νέα γενιά” σου έχω νέα. Βαδίζει σε μέρη μακρινά και ονειρεμένα, που είναι πιθανό να μην τα γνωρίζεις αλλά είναι εδώ και έχει όρεξη να σου τα μάθει.
Εδώ και λίγες μέρες άνοιξε τις πόρτες του για επισκέψεις το κτήμα που φιλοξενεί το “Σκιάχτρο”. Πρόκειται για ένα εργαστήρι χειροποίητων κατασκευών στη Μαραθόπολη στη Δυτική Μεσσηνία.
(περισσότερα…)
Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή στο σχολείο (πριν κάτι αιώνες) είχα μια συμμαθήτρια που ήταν τρελή και παλαβή για το Μάικλ Τζάκσον. Τόσο παθιασμένη που έριχνε τις ίδιες γυριστές μπουκλίτσες στο πρόσωπό της για να κρύβει τα μάτια της και είχε δεμένα όλα τα δάχτυλά της με λευκή γάζα. Τη συμπαθούσα. Είχε μια γοητεία όλο αυτό αν κι εγώ δεν θα το έκανα ποτέ!
Κάποιες φορές δεν είναι η συνταγή αυτό που σε αναστατώνει και σου ξυπνάει μνήμες και στιγμές. Είναι η μυρωδιά της κουζίνας, είναι η απόλαυση στο πρώτο δάγκωμα, είναι η γεύση που σε ταξιδεύει σε ένα μέρος γνώριμο, αγαπημένο. Σε ένα μέρος που έχεις ένα δέσιμο νοσταλγικό, έχεις ρίζες, συγγενείς και ανθρώπους αγαπημένους. Το νησί μας.
Όταν γεννήθηκε η αδερφή μου, η γιαγιά μου θύμωσε στον πατέρα μου γιατί γέννησε κορίτσι. Βλέπεις ήταν ο αγαπημένος της γιος και το πρώτο παιδί έπρεπε να είναι αγόρι. Όταν γεννήθηκα εγώ του είπε με κοφτερή φωνή “Εσύ δεν ξέρεις να κάνεις παιδιά”. Έκτοτε ο πατέρας μου έχει δημιουργήσει ένα φανταστικό γιο, τον Γιωργάκη. Γιατί αν είχε καταφέρει να κάνει γιο θα έπαιρνε φυσικά το όνομα του παππού μου. Με αυτό τον τρόπο πίστευαν ότι διαιωνίζεται το είδος, η οικογένεια, το επίθετο. Το γενεολογικό δέντρο θα είχε πιο φουντωτά κλαδιά .
Σε λίγες μέρες θα βρεθώ στην βάπτιση του πρώτου μου εγγονιού…κι ο τύπος αυτός θα με “βοηθήσει” να ξαναβρεθώ στην όμορφη Σύμη!! Το όνομά του θα το πάρει στον Πανορμίτη γιατί, δεν ήταν και τόσο σίγουρο πως θα τον είχαμε ανάμεσά μας….