Ο ΝΕΡΟΥΛΑΣ ήταν ένας μεροκαματιάρης άνθρωπος που έβγαζε το ψωμί του πουλώντας νερά στα σπίτια.
Κατηγορία: Επαγγέλματα
Θεραπεία και Προσωπική Ανάπτυξη μέσω συγγραφής με τη Μαρία Κουλούρη στο Ινστιτούτο «Γαληνός»
Στο καινούριο Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας και Προσωπικής Ανάπτυξης «Γαληνός«, φιλοξενείται η δωρεάν ψυχολογική στήριξη καρκινοπαθών, μέσω του προγράμματος «Πνοή».
Το «1ο Φεστιβάλ Σαλάτας» σήκωσε αυλαία, γράφει ο Γαστροναύτης
Το 1ο Φεστιβάλ Σαλάτας «σήκωσε αυλαία» την Τρίτη 27 Μαρτίου, με τον πρώτο προκριματικό γύρο, που πραγματοποιήθηκε στο Elite City Resort στην Καλαμάτα.
Η πλύστρα, η μπουγάδα, η σκάφη και ο κόπανος, γράφει η Γιάννα
Από τους αρχαιοτάτους χρόνους μέχρι που μας ήρθαν τα πλυντήρια, οι άνθρωποι είχαν πάντα την ίδια ανάγκη για καθαριότητα στο νοικοκυριό και στα ρούχα.
Για τη γυναίκα που έβαλε τις βάσεις στην Ελληνική Γαστρονομία, γράφει η Γιάννα
8 Μαρτίου: Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας σήμερα. Μία ημέρα σαν τη σημερινή, το 1857 οι εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας διαμαρτυρήθηκαν για καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Τι βίωναν οι γυναίκες της Ελλάδας και ειδικά της επαρχίας εκείνα τα χρόνια αλλά και τα επόμενα 100 που ακολούθησαν;
Έχε το νου στον παραγωγό γιατί αν παράγει ο μικρός υπάρχει ελπίδα, γράφει η Γιάννα
Τέσσερα με πέντε πρωινά της εβδομάδας επισκέπτεται ο Dan Barber την φάρμα του στο Blue Hill για να παρακολουθήσει από κοντά την πρόοδο των καλλιεργειών του, να συζητήσει με τον αγρότη – παραγωγό του και να εφοδιάσει με φρέσκα υλικά τις κουζίνες του. Υπόδειγμα φιλόσοφου- chef, σπάνια περίπτωση ανθρώπου με αγάπη στη γη και ότι αυτή μπορεί να προσφέρει, έμπνευση και παράδειγμα προς μίμηση για πολλούς σε όλη την υφήλιο.
Οι Κουλουράδες που ζυμώνουν με σουσάμι, αλεύρι, λάδι, αλάτι, ζάχαρη, μαγιά και … αγάπη, γράφει η Γιάννα
Περπατάς αμέριμνος στην Βασ. Σοφίας στο Μαρούσι και πέφτεις κυριολεκτικά πάνω σε ένα πλήθος ανθρώπων που έχει κλείσει το πεζοδρόμιο. Μα τι περιμένουν στην ουρά; Κουλούρια τους μοιράζουν; Ε, προφανώς!
Ο Αλωνιστής, τα αλώνια και τα εργαλεία του, γράφει η Γιάννα
Στα χωριά, πριν βγουν οι αλωνιστικές μηχανές, οι αγρότες χρησιμοποιούσαν διάφορους τρόπους για να συλλέγουν τον καρπό των δημητριακών. Σιτάρι σε όλες του τις ποικιλίες (γκρινιάς, κουρεμένο) η βρώμη, το κριθάρι, το καλαμπόκι ακόμη και τα φασόλια. Το κάθε ένα από αυτά είχε τον δικό του τρόπο.
Το Φυσερό του Σιδερά, γράφει ο Μιχάλης Δημητρακόπουλος
Ένα τέτοιο φυσερό είχε ο παππούς μου που ήταν σιδεράς. Αυτό ήταν κρεμασμένο πάνω απ’ το καμίνι στο όποιο έκαιγε κωκ και με μια αλυσίδα ανοιγόκλεινε το φυσερό προωθώντας αέρα στη φωτιά η οποία έτσι δυνάμωνε.
Ήταν το παιγνίδι μου ως πιτσιρικάς κι ο γέρος μας κυνηγάγε διότι σωνόταν το κάρβουνο τσάμπα.
Μάκινα – η ξύλινη μηχανή της σταφίδας με τη μεγάλη ιστορία, γράφει η Γιάννα.
Ο παππούς μου έζησε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του καλλιεργώντας μαύρες σταφίδες. Κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’60 αντικατέστησε κάποια από τα αμπέλια που έβγαζαν «μαύρο χρυσό» με ελιές για να έχουμε εμείς σήμερα «υγρό χρυσό«. Όμως με την καλλιέργεια της μαύρης σταφίδας κατάφερε να ζήσει μαζί με τη γιαγιά την πολύτεκνη οικογένειά του.