Εμένα που με βλέπεις είμαι 48 χρονών πια…, γράφει η Μαρία.

Εμένα που με βλέπεις είμαι 48 χρονών πια…
Δεν είμαι στη μέση, την έχω ξεπεράσει. Ας μην γελιόμαστε ποιος φτάνει μέχρι τα 100;
Μάλλον γι’ αυτό, “να τα εκατοστήσεις” είναι μία όμορφη ευχή γενεθλίων!

Εμένα που με βλέπεις είμαι 48 χρονών πια και παρακαλώ μερικά βράδια να ήμουν νεότερη. Περνάει ο χρόνος γρήγορα, χωρίς να το καταλάβεις.

Η δική μου ζωή;
Σαν την αγαπημένη μου ταινία… Θυμάμαι μόνο τις πιο όμορφες και τις πιο στενάχωρες στιγμές.
Ετσι θυμάμαι και τα χρόνια που πέρασαν. Χωρίς λεπτομέρειες… ψέματα μόνο αυτές που έκαναν τη διαφορά, ναι αυτές τις θυμάμαι πολύ καλά, έχουν χαραχτεί μέσα μου.

Τι θες να μάθεις; Άλλα ευχόμουν, άλλα έζησα, με άλλα έγινα τελικά ευτυχισμένη…

Έχω αγαπήσει πολύ, έχω μετατρέψει την αγάπη σε μίσος, το μίσος σε απάθεια και απόρησα.

Μετά από χρόνια το καταλαβαίνεις. Δεν γίνεται να είσαι μόνο ένας άνθρωπος για πάντα. Αλλάζεις. Μερικές φορές χωρίς να το θέλεις… άλλες επειδή πρέπει.

Ήμουν αδύναμη και έγινα δυνατή.

Στη συνέχεια ήμουν δυνατή και έγινα ευάλωτη.

Ήμουν ευτυχισμένη και τα έχασα όλα.

Τα έχασα όλα και στάθηκα τυχερή.

Ήμουν στεναχωρημένη και έγινα χαρούμενη.

Ήμουν χαρούμενη και με πίκραναν.

Παρ’ ότι ήμουν καλή, φέρθηκα με το χειρότερο τρόπο.

Ήμουν κακιά και έδωσα καλοσύνη.

Με ξαφνιάσανε τα συναισθήματά μου.

Εγώ είμαι 48 χρονών πια και δεν ξέρω τι πρέπει να σου πω να κάνεις για να είσαι ευτυχισμένος.

Όταν ήμουν 20 χρονών ήθελα μια οικογένεια, ένα σπίτι και μια δουλειά.

Τώρα θα σου πω πως ίσως το σημαντικότερο είναι να έχεις να θυμάσαι μία όμορφη αγάπη και ένα δυνατό έρωτα.
Να έχεις καταφέρει να σ’ αγαπήσει καλύτερα και από οικογένεια ένας φίλος.

Να έχεις αγαπήσει έναν άνθρωπο περισσότερο από τον εαυτό σου.

Και όσο μπορείς να μην έχεις δίπλα σου ανθρώπους που μαζί τους θα κάνεις δεύτερες σκέψεις ή που θα κάνουν δεύτερες σκέψεις.
Αυτές οι δεύτερες σκέψεις τα τινάζουν καμιά φορά όλα στο αέρα.

Πώς να στο πω?…

Σαν ΠΑΖΛ είναι αυτή η ζωή. Σου δίνουν ένα κουτί με 1000 κομμάτια και πρέπει να το φτιάξεις όπως ακριβώς σου δείχνει η εικόνα. Θα ξεκινήσεις από το εύκολο για να φτάσεις στο δύσκολο.

Μπορεί να το παρατήσεις γιατί βαρέθηκες και στο τέλος να μη θέλεις να μοιάζει με την εικόνα.

Ίσως χαρίσεις 20 κομμάτια ή και κάποιος σου πάρει άλλα τόσα χωρίς να το καταλάβεις και να πιστέψεις ότι δεν φτιάχνεται πια.

Αυτά που δεν μπορείς να τα ξαναβρείς ζωγράφισέ τα!… Δεν θα είναι το ίδιο αλλά και τι πειράζει;
Ζωγράφισέ τα!

Μαρία Μπαϊμπά