I 'm not going to measure it, i'm going to eyeball it…
Αν απορείς για το «που βαδίζει η νέα γενιά» σου έχω νέα. Βαδίζει σε μέρη μακρινά και ονειρεμένα, που είναι πιθανό να μην τα γνωρίζεις αλλά είναι εδώ και έχει όρεξη να σου τα μάθει.
Η Coco Chanel είχε δηλώσει: “Για να είναι κανείς αναντικατάστατος, πρέπει να είναι πάντα διαφορετικός”. Όλοι μας θέλουμε να είμαστε αναντικατάστατοι, άρα και διαφορετικοί. Τι σημαίνει, όμως, να είμαστε διαφορετικοί;
Καμιά φορά δεν είναι ούτε τα υλικά, ούτε η συνταγή που κάνουν ένα έδεσμα μοναδικό. Είναι η φιλοσοφία γύρω του, ο τρόπος σκέψης, ο λόγος που υπάρχει. Η μείωση σπατάλης κάνει μια συνταγή ξεχωριστή και η ευχαρίστηση έρχεται αμέσως μετά γιατί το χειρίστηκες σωστά! Έκανες οικονομία στην κουζίνα, αξιοποίησες «άχρηστα» αγαθά και πέταξες λιγότερα σκουπίδια κάπου στη γύρω περιοχή.
Βρήκα ένα Αφγκάν στο σπίτι. Χρυσόξανθο με μαύρη μουσούδα. Μου φάνηκε τεράστιο. Και ήταν. Όταν σηκωνόταν στα δυο πόδια για να αγκαλιαστούμε, με πέρναγε σε ύψος. Όπου πήγαινα με ακολουθούσε. Στην αρχή νόμιζα ότι με παρακολουθούσε από καχυποψία. Μετά κατάλαβα ότι το έκανε από φροντίδα.
«Δεν θέλω να γράψω ποίημα. Θέλω να κρυφτώ στο γράψιμο«. Με αυτή την φράση κλείνει το γραπτό της για την Οικογένεια, τις Ρίζες και την Επιστροφή πριν ξεκινήσει να γράφει για τον Έρωτα, τα Ξαφνιάσματα από Μελάνι και την Υπόκλιση στα ανείπωτα.
Τα σταφύλια που δεν μεγάλωσαν δεν είναι σφάλμα της φύσης, του καιρού, της καλλιέργειας. Η φύση σου δίνει ιδέες και επιλογές. Εσύ αποφασίζεις πώς θα της φερθείς.
Συνεχίζουμε από εκεί που είχαμε μείνει hoteliga – όπως μια ακόμα ελληνική ιστορία brain drain (β’ μέρος). Βομβαρδίζω το Δημήτρη και την Εύα με ερωτήσεις γιατί έλω θέλω να μάθω όσο το δυνατόν περισσότερα. Προσπαθώ να καταλάβω, να συνειδητοποιήσω… η αίσθηση του «δεν ανήκω εδώ» δεν είναι και από εμάς τόσο μακριά πλέον.
Κυλάει γρήγορα ο άτιμος ο χρόνος. Μία πηγή ιδεών, σκέψεων, προβληματισμών μετατράπηκε σε τόπο εκτόνωσης, δημιουργικής απασχόλησης, μοιράσματος εμπειριών, παθών και γνώσεων.
Συνεχίζουμε την κουβέντα μας. Η σκέψη ότι σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες η γραφειοκρατία είναι μια πληγή δεν φεύγει από το μυαλό μου. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι η Ευρώπη έχει δομηθεί πάνω σε ένα μεταβυζαντινό μοντέλο διοίκησης: Οι πραγματικοί άρχοντες είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι.
Αλλά και μάπα να μην είναι, πάλι φτιάξε μαρμελάδα γιατί η χαρακτηριστική του σύνθεση, γεύση και υφή είναι ιδανική για «μαρμελάδιασμα» που λέει και μια φίλη μου.